Liefst zeven op de tien Nederlanders vinden dat de overheid meer geld mag uitgeven aan het verbeteren van de zorg. Dit blijkt uit het derde tussenbericht van dit jaar van het doorlopende onderzoek ‘Burgerperspectieven’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Daarmee staat de zorg op de tweede plek, na het aanpakken van woningtekorten.

FBZ-voorzitter Maarten Faas hoopt dat na de verkiezingen onderhandelende partijen deze duidelijke uitkomst meenemen naar de onderhandelingstafel. Faas: “Je ziet dat er nu vooral wordt geïnvesteerd in tijdelijke subsidies om anders te gaan werken, bijvoorbeeld door de inzet van technologie of door regionale samenwerkingsprojecten. Dat is belangrijk, maar het is niet genoeg. Om de zorg echt toekomstbestendig te maken, is meer structureel geld nodig, niet alleen voor technologie, maar ook voor goede arbeidsvoorwaarden.”

Sterkere eerstelijn

Als voorbeeld noemt Faas de tarieven in de eerste lijn. “Door de lage tarieven zijn de lonen en andere arbeidsvoorwaarden van zorgprofessionals als verloskundigen, fysiotherapeuten, logopedisten en kraamverzorgenden in de eerste lijn zo slecht dat veel mensen kiezen voor de overstap naar de tweede lijn of voor een ander beroep. Voor een toekomstbestendige zorg is juist een sterkere eerste lijn nodig. Dat kan alleen als je ruimte schept voor concurrerende arbeidsvoorwaarden.”

Kloof dichten

Een tweede voorbeeld is volgens Faas het dichten van de kloof tussen de middeninkomens in de zorg en vergelijkbare functies in andere sectoren. “Om personeel voor de zorg te kunnen werven en behouden moet die kloof zo snel mogelijk worden gedicht. Dat kan niet vanuit de normale loonruimte, die is nodig voor het bijhouden van de inflatie en voor zaken als opleiding en ontwikkeling. Er moet dus extra geld bij van de overheid.”

Manifest

FBZ bood in juni aan de Tweede Kamer een manifest aan over de toekomst van de zorg. Naast bovenstaande punten benadrukt de vakbond voor zorgprofessionals daarin dat er keuzes gemaakt moeten worden in de zorg. Faas: “Door vergrijzing neemt de zorgvraag de komende vijftien jaar exponentieel toe. Ook met inzet van technologie en met betere arbeidsvoorwaarden zijn er simpelweg niet genoeg mensen om alle zorg te blijven leveren op de manier die we nu gewend zijn. Je moet dus als samenleving het gesprek aan over wat voor een zorg we in de toekomst wel en niet kunnen blijven leveren. De overheid moet dit gesprek organiseren.”